Ik ben gek op pizza. Om zelf te maken, om ergens te eten en om te bestellen. De lekkerste pizza ooit at ik in Vicenza, bij een pizzeria op het drukste pleintje in die stad. De dag erna zouden we al vroeg naar een huisje hoog boven het Como-meer vertrekken en we hadden de hele dag rondgereden in de omgeving van Vicenza. We waren moe en hadden niet zo veel zin om een plekje op het drukke terras te zoeken. We deden onze bestelling daarom aan de bar zodat we de pizza mee konden nemen naar ons appartement. Het was druk, dus we moesten even wachten. In Italië moet je wel vaker wachten, de snelheid is er op de meeste plaatsen niet zo hoog als hier soms in Nederland. We vonden het allang prima dat we even konden zitten en kijken naar wat er allemaal gebeurde. We hadden prima zicht op de pizzabakkers, die met voor ons ongelooflijke snelheid de pizza’s maakten, belegden en bakten in de pizzaoven.
De man achter de bar ging het allemaal niet snel genoeg. Hij vond dat we te lang moesten wachten en daarom begon hij ons prosecco in te schenken, die we gratis kregen omdat we zo lang moesten wachten. Wij hoopten daardoor alleen maar nog meer dat het langer zou duren voordat onze pizza’s gemaakt zouden worden.
Uiteindelijk at ik die avond de lekkerste pizza ever. Hij was simpel – tomaten, basilicum, mozzarella – maar in zijn eenvoud echt heerlijk. ‘De man’ had een wat ingewikkelder variant, maar ook hij heeft zitten genieten.
Tot voor kort kende ik eigenlijk alleen de Italiaanse pizza’s. Sinds afgelopen zomer hoor ik ook vaker iets over de flammkuchen, de Elzaser variant van de pizza. Ik beledig waarschijnlijk zowel de Italianen als de Fransen door de flammkuchen nu te bestempelen als pizza’s, maar er zitten dan ook best wat vergelijkingen tussen beide gerechten. Beide gerechten hebben een deegbodem, een saus en toppings en zowel de pizza als de flammkuchen wordt in de oven gebakken. Traditioneel eet je de flammkuchen met een topping van crème fraiche, uien en spekjes, maar ik besloot de flammkuchen nog wat dichter bij de Franse keuken te brengen. Ik gebruikte voor het deeg het recept van Uit Paulines keuken.
Voor het eten van de flammkuchen verwachtte ik niet dat ik ‘m net zo lekker zou vinden als pizza, maar dat bleek ik verkeerd te hebben ingeschat. Flammkuchen zijn mijn nieuwe favoriete pizza’s. Doordat je ze belegd met een mengsel van crème fraiche en zure room, zijn ze heerlijk licht van smaak en je kunt ze met van alles en nog wat bedekken. Ik hoop dat jullie ze net zo lekker vinden als ik. Enjoy!
Wat heb je nodig om 2** van deze flammkuchen a la francais te maken?
** wij hadden hier met zn tweeën meer dan genoeg aan – ‘de man’ nam een hele flammkuche de dag erna mee naar zijn werk
* 350 gram bloem
* 5 gram gist
* 7 gram zout
* 210 gram lauwwarm water
* scheutje olijfolie
* 200 gram creme fraiche
* 115 gram sure room
* 1 (gele) courgette
* 1 rode ui, in dunne ringen gesneden
* 100 – 150 gram roquefort
* handvol cherrytomaatjes
* 1-2 takjes tijm
Hoe maak je deze heerlijke, Franse flammkuchen?
Doe de bloem in een kom. Voeg het zout en het gist afzonderlijk toe. Ik strooide het gist aan de ene kant van de kom en het zout aan de andere kant. Voeg het lauwwarme water toe en een scheutje olijfolie. Kneed het deeg met de hand of de keukenmachine minimaal 5 minuten. Het deeg moet elastisch zijn. Tip: maak met je handen een bal van het deeg en druk met je duim aan de bovenkant een kuiltje in het deeg. Veert het deeg geheel of gedeeltelijk terug? Dan is je deeg klaar.
Doe het deeg in een met olie licht ingevette kom en dek de kom af met een theedoek. Laat het deeg 1 uur rijzen.
Snijd tijdens het wachten de courgette in dunne schijfjes en de ui in dunne ringen. Meng de zure room en de creme fraiche door elkaar en voeg wat zout toe. Ris de takjes van de tijm. Verwarm de oven voor op 240 graden en bekleed een bakplaat met bakpapier.
Als het deeg gerezen is, kun je 2 dingen doen. Je kunt het uitrollen en zo groot maken als je bakplaat, of je kunt het deeg in meerdere stukken verdelen en meerdere flammkuchen maken. Omdat ik niet zo’n fan ben van warme cherrytomaatjes maakte ik twee flammkuchen: een met en eentje zonder tomaatjes.
Zorg dat je het deeg zo dun mogelijk uitrolt over de bakplaat. Ik vouwde de randjes een klein beetje naar binnen zodat het eindresultaat iets meer op een pizza zou gaan lijken. Verdeel nu het crème-fraiche-zure-roommengsel over de flammkuche(n). Verdeel daarover de schijfjes courgette en de rode-uiringen. Verdeel de tomaatjes hier weer over. Brokkel de roquefort over de flammkuchen en strooi de tijmblaadjes over het geheel.
Bak de flammkuchen in 10 minuten bruin en gaar.
